1993 yılının Şubat ayında, soğuk bir Cumartesi günü 15 yaşında bir çocuğun titreyen ellerinde açtım dünyaya gözlerimi. Nedense ondan öncesini hatırlamıyorum. Belli belirsiz birkaç insan, karton kutular, makine gürültüleri, mürekkep kokuları var aklımda ama tam net bir şey yok…
İlk başta çocuğun beni koynunda saklaması hoşuma gitmişti. Hatta bunu beni soğuktan korumak için yaptığını düşünüp mutlu bile olmuştum. Meğerse saklanıyormuşuz. Ama neden ki? Saklanmayı gerektirecek ne yapmıştık acaba? Evin içine girer girmez kimseye göstermeden yatağın altına sakladı beni. Kışın soba yanmadığı için soğuk, bu yüzden az kullanılan bir odada, soğuktan buz tutmuş, rutubetten ıslanmış bir yatağın altına…
Burada bana benzeyen bir kaç arkadaşımla daha tanıştım. Soğuktan üşümüş, titreyen ve niçin saklandığını bilmeyen…
Yazının tamamı için tıklayınız...
0 Yorumlar
Yorumlarınız bizim için önemli...